Qara qarğaların parçaladığı ruhumun artıqlarını yığışdırırlar xarabalıqdan.
Yaralarımı sarımağa calışıram amma elə bir yara yaranıb ki urəyimdə heç ne çare ola bilmez.
Heç kim kömək etmək istəmir mənə... Qışqırıqlarıma qarşlıq verən yoxdu…Həyatda qalmağım üçün heç kim çıxartmır məni xarabalıqdan heç kim sarımır yaralarımı. Sanki hamı ölməyimi istəyirmiş kimi seyr eləyirlər əzab çəkməymi.
Axırda istədiyiniz oldu gücüm qalmadı yaşamaq və mübarizə aparmaq üçün. Gözlərim bağlandı… Ebədi olaraq… Və arxamca axan yalançı göz yawlşarı…
Əslində sonunu bildiyim bir yol idi mənimki. Tek ve yalnız olan yazıq bədənim 19 il gözləməli olmuşdu sona çata bilmək üçün.Ruhum bədənimi tərk etdi. Necə ki yaşayarkən tərk edib getmişdi. Onsuz da oyrəşmişəm tərk edilməyə. Nə isə əlvida